Maandag-ochtend-stress...

Zo het weekend is weer veel te snel om. Op zondagavond sta ik hier met mijn ventje nog snel een poetske te doen. Ik was van plan om dit weekend te stoffen en te dweilen. Maar vond uiteindelijk wel leukere dingen om te doen.
Ook het boekentassen klaarzetten en kleren kiezen schiet er bij in.
Als ik in mijn bed lig heb ik er al spijt van, nog voor ik in slaap val flits er in mijn hoofd een beeld van puinhoop toestanden op maandagochtend.

Maandagochtend begint lekker rustig, mijn eerste opvangkindje komt om half zeven. We kruipen samen op de sofa met een theetje en snoezelen onder een dekentje. Even later voel ik een hummeltje heerlijk zwaar worden op mijn arm. Ver weg in dromenland leg ik haar boven in bed.
Ik maak dan maar mijn kapoenen wakker maar er lijkt weinig leven in te komen...

De enige die reageert is mijn ventje die al in volle actie aan de overblijvende afwas bezig is. Twee afwasmachines is misschien toch niet zo een lomp idee!
 Even later voel ik een klein ventje zich rond mij vleien, met de woorden: Mama, ik vind mijn kleren niet...  En dan is de toon gezet.
De oudste dochter komt naar onder in veel te zomerse kleren voor de tijd van het jaar en stuur ik haar terug naar boven. Dochter nummero twee komt naar onder in een outfit die je het beste bestempelt als "clownesk"!
Boterhammendozen blijken vermist in actie, drinkbussen ruiken een beetje muf omdat ze het hele weekend in de boekentas zijn blijven zitten. En langzaam aan voel ik dat Grrrr-gevoel in mijn buik...

Eindelijk zit iedereen aan de ontbijtafel, veel te laat natuurlijk. Terwijl ik een boterhammeke smeer commandeer ik Noë (ja, commandeer! Op dat punt ben ik al gekomen.) dat ze haar schoenen moet gaan aandoen.
Emma krijgt een boterham on the go want ze mist nog een zwemtas. Om half negen ( de school begint dan) staat mijn ventje op de dames te wachten. Noë nog steeds zonder schoenen maar wel op zoek naar een vriendenboekje en Emma die op haar dooie gemak een badpakje aan het uitkiezen is!
Ik kan het niet nalaten en geef de dames op staande voet een donderpreek. Ik hoor mezelf nog iets zeggen over op tijd komen en je spullen op voorhand regelen.
Om vijf na half is iedereen de deur uit en zijn de rest van de opvangkindjes hier.

Pfff, effe tijd voor een theetje en een leuk verhaal uit een mooi prentenboek.
Na het voorlezen gaan de ukjes gezellig keukentje spelen en beslis ik dat we vanavond terug de kleren klaarleggen en de boekentassen maken. Want die maandag-ochtend-stress...dat vind ik maar niks!

Eindelijk!

Zo eindelijk hebben we het geregeld gekregen...een Blog aangemaakt. Voor die gene die mij niet persoonlijk kennen...dat is een hele prestatie!
Ten eerste omdat ik héél weing van computers weet.
Ten tweede omdat ik hier drie, levendige, kapoenen heb rondlopen. Ten derde omdat ik een lekker drukke job heb ( ik ben onthaalmama). Ten vierde...ik zou zo nog effe kunnen doorgaan. Ik denk dat we zelfs ten tiende zouden halen.

Ik zal me effe voorstellen. Ik mag mama zijn van Noë (9 jaar), Emma (7jaar) en Caspar (5jaar). Ik ben getrouwd met mijn liefje Ruben. Vijf dagen in de week mag ik ook genieten van het leven van mijn opvangkindjes.
Ik hou van wollen slofjes, warme dekentjes, leven volgens de seizoenen en lekker eten. Ik ben een echt huismus...en daarom deze blog. Ik wil jullie laten meegenieten van mijn huismusse bestaan!

Al de kleine dingen, verwonderingen van iedere dag, mijn creabea- momenten, de grappige verhalen die voortvloeien uit al die kindermondjes hier....
Ik wil ze ergens bewaren want het zijn momenten om te koesteren...